In het teken van afscheid

Vanmorgen voel ik me nog niet echt helemaal lekker, dus doe het rustig aan. Ik heb geen koorts meer, maar nog wel verhoging. Ik vertrek pas om 8.30. Om een uurtje later op school aan te komen. Daar is Eddah weer terug, maar Cathreen is naar Mozambique. Eddah is bezig de kinderen het alfabet te leren. Het scheelt dat de oudste kinderen de letters ook door elkaar weten. Omdat ik er ben vraagt ze al snel of ik les wil geven. We gaan ons bezig houden met vormen. Na een half uurtje is het tijd voor de break. Ik heb appels, mandarijnen, bananen en een ananas meegenomen om te trakteren. De juffrouws maken het klaar en het wordt over de rest van de morgen gedeeld. Daarna gaan we spelletjes doen. Ik heb stapeltorens naast elkaar gezet die ze met een balletje om moeten rollen. Grootste lol als het lukt. Dan pak ik een elastiek en gaan we springspelletjes doen. Ook dat vinden ze erg leuk en soms wel moeilijk, omdat ik andere kunstjes weet dan de juffen. Maar dan is het de hoogste tijd voor de ballonnen. Om een ballon te krijgen moesten ze eerst een wedstrijdje doen. Wie is het eerst met zijn ballon tussen zijn benen aan de overkant. Ik heb ook nog geprobeerd om een treintje te maken met de ballonnen voor je buik en tegen de rug van je voorganger. Nu handen omhoog en lopen. Dat is wel lastig. De kinderen namen blij hun ballon mee naar huis. 

Maar toen kwam de klus voor de juffen en ik om de muren schoon te poetsen. We zijn ze met pannensponzen te lijf gegaan. Wat een karwei en wat een vies water kwam eraf. We zijn met z'n vieren meer dan anderhalf uur aan het schrobben geweest. In een hoek van het lokaal liggen 4 balen mais op een pallet. Ja ook die moeten weg, want daar kan je niet om heen schilderen. Echt helemaal schoon krijg je het niet, maar ik hoop dat het morgen gaat lukken. Ik heb zelf de sleutel mee van de klas, want de juffen zijn er morgen niet. Na ook afscheid genomen te hebben van de juffen met een klein cadeautje, loop ik weer terug naar Ndirande en met de minibus weer naar huis. Thuisgekomen is de koorts weer flink opgelopen. Met een ibuprofen kruip ik eerst even in bed....

Zaterdag. Vandaag een schilderdag. Ik heb nog wel wat koorts, maar met een ibuprofen gaat het wel lukken. Ik moet ook wel want ik heb de sleutel. Ik heb pas om 10.00 uur afgesproken dus ik kan op het gemakje starten met een wasbeurtje in de emmer :-) 

Onderweg besluit ik eerst even langs de shoprite te gaan, want dan kan ik op de terugweg gelijk naar huis, dat is wel fijn. Precies om 10.00 uur ben ik er, maar voor de rest is er niemand te zien, behalve een groepje jongelui die aan het voetballen zijn. Iemand die in het huis naast de kerk woont komt wel gelijk de verfspullen brengen die ik gekocht had. Terwijl ik zit te wachten komt Jonas er aan. Hij is blij me te zien en ik hem. Hij vraagt naar de hele familie van Ronald, voor zover ik hem kan verstaan. Ik vraag of ik een foto van hem mag maken zodat ik die naar Ronald kan sturen. We krijgen al snel een berichtje en een foto terug... Dat maakt Jonas erg blij. Ondertussen ga ik maar eens beginnen. Ik start met het afplakken van de muur, want die moet tot raamhoogte groen worden. Ik vind een balkje waar ik steeds 1cm erboven kan aftekenen en daarna kan afplakken. Ik hoop dat het een beetje recht is. Dan maar eens op zoek naar een stok om de verf te roeren. Ik begin maar met het blik van 1 liter, dan kan ik daar mooi de deurpost mee verven. Er moet eerst een groentint doorgeroerd worden.... Ik kan wel blijven roeren, want echt goed mengen doet het niet. Maar na een half flesje gebruikt te hebben vind ik het wel ongeveer op de kleur van de kerk lijken. En ik begin de deurpost te verven. Rond 12.00 uur ben ik daarmee klaar en nog is er niemand gekomen om me te helpen. Helaas doet ook mijn telefoon het nog niet om Andrew te bellen waar hij blijft. Ik besluit om het hierbij te laten en naar huis terug te gaan. Ik zet mijn kwast in de thinner en sluit de boel weer af. Waar moet ik naar toe met mijn sleutel?? Die hang ik dan maar aan de deur van David zijn kantoor. Met dat ik terugloop, komt Andrew net de kerk in. Sorry, sorry ik ben laat en ik kon je niet bellen want ik heb je nummer niet. Hij had eerst een andere afspraak die heel erg uitliep. Ik vertel hem dat ik net heb besloten om naar huis te gaan, omdat ik me toch niet fit voel en eigenlijk ook gefrustreerd ben, omdat ik alleen bezig ben. We gaan nog even de school in en bedenken dat er te weinig groene mengverf is. Andrew zal samen met mij naar Blantyre city rijden met de minibus , daar kopen we nog een groene kleurstof en dan ga ik naar huis en gaat Andrew terug naar school om te schilderen, een vriend zal hem helpen. De rest van de middag heb ik lekker rustig aan gedaan. 

Zondag. Rond middernacht zat ik ineens rechtop in mijn bed. Volgens mij had ik de stoel om horen vallen, die huismoeder altijd tegen de achterdeur zet. De deur zelf kan namelijk niet op slot. Maar ik hoor geen geblaf van de honden en verder hoor ik ook geen nachtwaker ofzo. He op zo,n moment zit je jezelf bang te maken. Ik besluit maar een poosje te gaan lezen, met m'n oren op scherp.....ik hoor echt niks meer en val dan toch weer in slaap. Smorgens besluit ik om niet naar de kerk te gaan, maar een dagje rust te nemen. Ik heb lekker gelezen en gepuzzeld en smiddags nog een tukkie gedaan. Ook heb ik nog gekleid. Dit wilde ik in de oven bakken. Ik had de oven aan en met dat ik de deur opentrek om mijn klei erin te doen, schiet er een vlam uit en begint de gasfles te branden met grote vlammen. Erboven hangen een paar theedoeken. Gelukkig had ik gelijk de tegenwoordigheid van geest om de gasfles dicht te draaien.... Maar het was toch wel schrikken. Ik vertelde aan huismoeder wat er was gebeurd. Ze heeft de slang beter vastgedraaid en toen kon ik zonder problemen de oven gebruiken. 

Maandag. Kwart over 6 start m'n laatste dagje school. Echt lekker ben ik niet maar ik vind het niet leuk om naar huis te gaan zonder afscheid te nemen. Ik probeer dan maar zover mogelijk met de minibus te gaan, dat is het minst vermoeiend. Gelukkig lukt dat ook. Na de dagopening gaan we een spel met vormen doen. Na de pauze wordt al het fruit klaargemaakt wat ik meegenomen heb als traktatie. Het wordt over 4 bordjes verdeeld waar een groepje kinderen omheen mag zitten om te smullen. Daarna spelen we nog even buiten. We doen kringspelletjes en ik had al eens het versje: " ik heb een brilletje voor m'n ogen om te zien wie er dansen mogen" vertaald. Dit vinden ze erg leuk om te spelen. Als na de lunch van rijst met bruine bonen, de vloer ook weer is gecleand, gaan we weer dezelfde spelletjes doen als op de andere school. Alleen is het hier wat luidruchtiger als het iemand lukt om de torens om te gooien. En zingen ze afscheidsliedjes als ze allemaal een ballon in hun hand hebben. Van de juffen krijg ik weer een mooie chitenge en ik geef hen ook wat kleine cadeautjes. Wat een blijdschap allemaal , er worden zelfs rondedansjes gemaakt. 

Vandaag was er een nichtje van Agnes op school. Ze zit in standerd 4. Ik dacht, ik ga eens vragen of ze de tafels al geleerd had. Ja dat had ze van 1,2,3. Dus pak ik er een telraam bij en ga samen met haar aan de slag. O, o dat is dramatisch, alles moet geteld worden. Ook als ik daarna sommetjes geef over het tiental. 

Echt jammer dat ik nooit eens in een hogere klas kan kijken. De kinderen hebben ook vakantie. 

Zo dat was m'n laatste dagje. Op de terugweg nog maar eens goed gekeken naar al die bedrijvigheid en al die mensen die hier rondlopen. Vanavond ga ik m'n koffers al een beetje pakken, want als het goed is komt David me om 9 uur al ophalen, zodat ik bij hen thuis ook nog een beetje afscheid kan nemen. 

M'n volgende en laatste verslagje zal dan vanuit Goes komen. 

Groetjes allemaal.