De laatste volle week

De nieuwe schoolweek is weer begonnen. Maandag ga ik met een volle rugzak naar de Alemekezekeschool, want we gaan met klei werken. Nu met de kleinere kinderen van de kleuterschool. Maar eerst starten we de dag met het verhaal van David en Goliath en daarna met rekenen. Pas na de pauze gaan we kleien. Kinderen vinden het wel leuk om te doen. Na de middagpauze gaan we buiten spelletjes doen zoals schipper mag ik overvaren; maar dan in mijn Engelse versie omdat de kinderen 'overvaren' niet begrijpen. We sluiten de dag af met puzzels.

Dinsdag is de GSschool weer aan de beurt. Ik doe daar hetzelfde programma als gisteren. Alleen spelen we niet buiten. Ook daar vinden de kinderen de klei erg leuk. Als ze smiddags naar huis gaan, willen ze allemaal een auto van klei meenemen. Dus Cathreen en ik lijken wel een autofabriek. 

Edah de andere juf heb ik al een hele week niet gezien. Ze is thuis volgens de anderen, maar ze weten niet waarom. Vandaag was Miriam ziek, dus Beauty moest het kokkerellen en poetsen alleen doen. 

Na schooltijd heb ik weer even overleg met David wat we de komende tijd gaan doen. Het laatste weekend wil ik gebruiken om de klas vanbinnen te schilderen met verf op oliebasis, zodat ze de wanden goed schoon kunnen houden. David en Elizabeth zullen er zelf niet zijn dit weekend. Ze gaan naar Mozambique om te preken. Maar Wonderful en Andrew zullen me helpen. Donderdag ga ik met hen verf kopen. Thuisgekomen wil ik lekker nasi gaan koken, maar helaas is de gasfles leeg.... Dan maar boterhammen. 

Woensdag ga ik dus weer naar de Alemekezekeschool. Als ik op de minibus sta te wachten, stopt er een personenauto. Aan de vrouw die ook staat te wachten vraagt de bestuurder waar ze naar toe moet en stapt ze in, haar pakket voor de markt stopt hij in de kofferbak. Dan vraagt hij aan mij waar ik heen moet. We moeten beiden naar Ndirande. Stap maar in zegt hij en voor ik het weet zit ik in een vreemde auto. Achteraf denk ik, dat had ook verkeerd kunnen gaan. Ik vroeg waarom hij dat deed... Alleen maar voor transport zei hij. Ik werd keurig op de markt van Ndirande afgezet en ik heb hem mijn busgeld gegeven voor de rit. Het was wel lux hoor vergeleken met de minibus. 

We zullen de kinderen vandaag tegenstellingen aanleren. Ondertussen is Mike ook weer gekomen. Hij vindt het leuk om te kijken en eventueel te helpen. Tijdens de pauze vertelt hij over de visie die hij heeft. Hij moet nog 2 jaar naar school, maar dan wil hij het liefst een eigen school beginnen. Op een ander terrein, waar meer plaats is. Hij vindt het nu al heel leuk om kampen te organiseren. Hij wil graag nieuwe dingen leren. Na de pauze mogen de kinderen buiten spelen met allerlei bakjes en met water en grond. Er worden heerlijke prutjes, nsima, klaar gemaakt. Ik ga thee bij hen kopen.... Dat vinden ze maar vreemd.. Ik doe of ik drink en ze hebben de grootste lol. Na de lunch spelen ze eerst nog even buiten. Daarna mogen ze met speelgoed binnenspelen. Het is genieten voor de kids. En de juffrouws zijn druk met het maken van puzzels, die voor hen net zo moeilijk zijn. 

Ik ga slapen met een doorgesneden ui naast m'n bed, want m'n hoofd zit zo vol.

Donderdag. Ik hoef niet al te vroeg op te staan, want vandaag gaan we shoppen. In de badkamer gekomen, is er helemaal geen water meer. Niet om de wc door te spoelen en niet om te wassen. Alleen in de keuken staat een grote emmer met water. Ik heb wat water gekookt en heb me met een halve emmer water gewassen en zelfs m'n haar gedaan. Toch maar even vragen of ze vandaag nieuw water gaan kopen. Tegen half 10 kwamen Wonderful en Andrew. We zijn wel 3 winkels afgegaan om voor een goede prijs verf en andere benodigdheden te krijgen. Daarna wilde ik nog graag fruit kopen om morgen te trakteren op de school, omdat ik morgen alweer voor de laatste x op de GSschool ben met de kinderen. Andrew hielp me en merkte dat ze voor mij Azunguprijzen rekenen. Ze verdubbelen soms bijna de prijzen omdat je blank bent. 

Andrew vroeg waarom ik hem niet had gebeld. Ik zei hem dat ik het vaak had geprobeerd maar dat het niet lukte. Nu blijkt dat ik een simkaart gekocht heb waarmee ik alleen op internet kan en dus ook kan appen, maar niet bellen of sms'en. Dus kocht Andrew een kaartje voor me met airtime, maar helaas werkte mijn telefoon nog niet. Daarvoor moest ik eerst weer geregistreerd worden. We hebben verschillende airtel-stands geprobeerd, maar niemand kon of wilde me registreren. Tot we eindelijk iemand op de brug vonden die het wel wilde doen. Daarvoor moest ze van alles weten. Waar ik woonde en bij welke kerk dat in de buurt was, welk beroep ik had en hoeveel ik per maand verdiende. Ik heb maar wat verzonnen. ;-) Nadat ze alles op een formulier had gezet en er een foto van had gemaakt, zei ze dat het over 3 dagen wel te gebruiken was. Ik moest erg lachen, want dan ga ik al bijna naar huis. Misschien heb ik er dinsdag op het vliegveld nog wat aan. .... In ieder geval een hoop geleerd, want m'n data gebruik ik bij lange na niet dus daar hoef ik niet meer zoveel geld aan uit te geven. 

Na de lunch ga ik nog lopend wat boodschapjes doen. Ik wil de nieuwe spar wel eens zien. Het is een mooie winkel, maar wel een stuk duurder. Dan nog maar even naar de Chipiku . M'n rugzak zit weer vol dus ik dacht ik neem maar een minibus. Maar daar moet ik zo op wachten en anderen dringen steeds voor, want meestal kan er maar 1 persoon bij. Dat ik besluit terug te lopen..... Dat is best heavy!! Zeker als de weg stijgt en het zo,n 26 graden is.

Eenmaal thuisgekomen duurt het erg lang voor ik me weer wat uitgerust voel, dat kan kloppen want ik heb weer koorts. :-( ik duik maar met een paracetamol m'n bed in, want ik wil morgen graag naar school om afscheid te nemen van de GSschool en deze te poetsen, zodat die zaterda geschilderd kan worden. 

Graag gebed voor mijn gezondheid , liefs Karina