Mijn eerste dagen in Malawi

De eerste dagen in Malawi.
Na een voorspoedige reis kwam ik vermoeid op het vliegveld aan. Daar stond Wonderful al op mij te wachten. Hij bracht me naar het meisjeshuis. Daar werd ik verwacht door Samantha, de zus van Sevanna en huismoeder aunty. Gelukkig kende ik Samantha nog van 2 jaar geleden. Sevanna zelf is op doktersadvies nog in Zimbabwe.
Er is hier geen wifi. Maar als Samantha thuis is kan ik via haar telefoon als hotspot jullie bereiken.
De eerste avond zaten we al gelijk zonder elektriciteit vanaf 6 uur tot ? Middenin de nacht werd ik wakker en brandde het licht op mijn kamer;-) Ik heb samen met Mikel en Grace, de kinderen van Samantha, gegeten, want Samantha moest plotseling weg. Aunty had eieren en vlees gebakken voor op het brood, het smaakte heerlijk. Daarna ben ik eigenlijk gelijk naar bed gegaan en het klokje rond geslapen. Na een verkwikkende warme douche, stond er een ontbijt voor mij in de keuken. Wat een verwennerij.
Zondag heb ik eerst een poos op de veranda gezeten. Iemand heeft toen een nieuw nummer voor mijn Malawiaanse telefoon gekocht. Ik heb hem opgeladen maar toen ik het kaartje wisselde, deed hij opeens niks meer. Van alles geprobeerd. Maar helaas... Hij is ook zeker al 8 jaar oud... Dus maandag maar om een nieuwe. Helaas ben ik ook al mijn nummers kwijt op een paar na die ik in mijn eigen telefoon heb.
Smiddags vroeg Samantha of ik meeging naar de farm van vrienden samen met haar vriendin en haar man en kinderen . Dat leek me erg leuk. Maar eerst moesten we eten kopen en nog diverse stops onderweg. Zodoende kwamen we pas tegen zessen daaraan, dan is het echter al donker. We hebben slapende koeien wakker gemaakt om ze te kunnen voeren. En hebben we zelf daar ook gegeten. Het was wel 9 uur voor we thuis waren, dat is voor Malawi best laat. De kids allemaal slapend in de auto.
Maandagmorgen op het gemakje opgestaan en eerst naar de shoprite om een telefoon te kopen en om geld te wisselen.
Daarna ben ik met de minibus naar Ndirande gegaan. Ik wilde graag naar de Good Samaritan school, maar ik wist niet meer hoe ik moest lopen. Dus ben ik maar naar de Alemekezekeschool gegaan.daar waren ze erg blij om me te zien. En ik natuurlijk hen ook. Ik heb de eerste lesmaterialen al laten zien. Ook liet juf Esther mij de toetsen zien die de kinderen van standerd 1,2 en 3 hadden gemaakt. Dit was erg bedroevend qua niveau... Misschien kan ik daar met haar nog eens naar kijken.
PFfff...Gelukkig kon ik de terugweg ook weer vinden. Wel spannend hoor zo alleen over straat als je niet zeker bent van de weg. Omdat aunty toch ook voor de kinderen moet koken, kookt ze ook voor mij. Dat is wel lekker hoor, als je na een dag school en veel lopen weer thuis komt.
Voor dinsdag had ik eerst een afspraak met David. Maar ik was al vroeger op school. Juf Cathreen en juf Eddah waren blij me te zien . Er waren nog 2 nieuwe juffrouws : juf Miriam en juf Beauty. De school is in het nieuwe gebouw getrokken . Het ziet er een stuk lichter en ruimer uit. Het andere lokaal is nog niet klaar. Ook de toiletten zijn nog. In aanbouw. Tijdens mijn gesprek met David hebben we het ook over een muur gehad, maar deze moet rond het hele terrein, dus inclusief de kerk. En kost dus ook een flinke duit. Pas als deze muur er is kunnen de kinderen buiten spelen.
De kinderen waren net met cijfers bezig toen ik kwam. Het is wel goed om te zien dat ze niet alleen de rij tot 20 opdreunen , maar nu ook de cijfers door elkaar aanbieden. Ik wil de volgende keer kijken of ze ook weten wat het dan betekent.
De tassen waar ze het materiaal elke keer in meenemen zijn tot op de draad versleten . Dus daar ga ik nieuwe voor kopen. Het betekent in ieder geval dat het gebruikt is..
Zelf ben ik bezig geweest met plaatjes van klein naar groot.
Toch denk ik dat ze het speelgoed niet echt gebruiken. Samen met Eddah heb ik alles uitgezocht en gekeken wat er nog compleet is. Ik heb kinderen laten puzzelen , dit hadden ze nog nooit gedaan terwijl het al een paar jaar daar is. Wat zijn ze trots als ze een cijfer met 3 stukken kunnen maken. Ze blijven enthousiast de puzzeltjes elke keer maken.
Dinsdag hadden we een hele dag en nacht geen elektriciteit , dus een koude douche en eten bij kaarslicht.
Nu blijkt dat ze in de winkel mij een verkeerde oplader verkocht hebben, terwijl deze netjes ingepakt in plastic in een doos zat. Dus ben ik weer 2 dagen zonder telefoon. Op zich ging het goed , maar als er iets opdoet, wat hier in Malawi altijd kan gebeuren , kan je niemand bereiken.
Op de Alemekezekeschool hebben we ook geknutseld. We maakten een poppetje met armen en benen van muizetrapjes . De kinderen vonden het erg leuk. Ik had ook poppen meegenomen , daar waren ze erg blij mee. Maar een van de poppen had geen onderbroek aan. Dus hebben we breinaalden en wol gekocht en is Agnes begonnen met breien.
Op donderdag is er bij thuiskomst geen water meer uit de kraan. Gelukkig hebben ze altijd wel grote emmers met water staan. Maar de wc zonder water is niet zo prettig.... Zo is er dus elke keer wel wat. Er is ook elke keer weer wel een oplossing.
Morgen zie ik hoogstwaarschijnlijk Andrew. Ik ben benieuwd hoe het met hem gaat.
Komende week hoop ik naar Satemwa te gaan en te kijken hoe het daar gaat.
Doordat mijn WiFi beperkt is, zijn het wat langere verslagen, maar jullie horen binnenkort weer van mij.