Een Malawiaanse bruiloft

Het weekend begon op vrijdagmiddag om 12.30. Ik wist niet dat het op vrijdag maar een half dagje school was. Dit was tevens de laatste dag voor de vakantie voor standerd 1 en 2. Zij hebben hun rapport gekregen en komen 7 september weer naar school. De kleuters/ peuters gaan gewoon de hele tijd door.
Smiddags ben ik wat gaan shoppen. Op zoek naar een foodwarmer voor Beatrice haar bruiloft. Maar ik kon het niet vinden.
Het was een erg warme dag, dus toen Fred kwam vertellen dat het water warm was en ik een bad kon nemen was dat erg aangenaam. Al die vieze kinderhandjes en zweterige mensen in de minibus zorgen ervoor dat je je snel vies voelt.

Zaterdagmorgen eerst een beetje uitgeslapen. Dat is wel nodig , want ik ben elke nacht wakker van alle muggen. Gelukkig zitten de meesten buiten de klamboe, maar al dat gezoem rond je hoofd is niet fijn.
Helaas werkte het internet vandaag niet , dus weinig contacten.
Nu achter mijn cadeau aan, voor een foodwarmer moet ik naar Limbe. Verder had ik weer schoolbordverf op mijn lijstje staan. En als je dan toch naar Limbe moet is het fijn om op de markt je groente te kopen. Helaas was Fred al naar Limbe vertrokken, dus werd zijn broer opgetrommeld om mij te assisteren. Heen zijn we met de minibus gegaan maar terug hebben we gelopen met alle boodschappen. Na de lunch weer lopend om papier, dan kunnen we volgende week eens wat maken of tekenen.
Savonds een sms naar Sevanna gedaan dat het internet nog steeds niet werkt. Ik moest de stekker er maar eens uit halen en weer erin doen en jawel hij deed het. Gelijk een half uurtje met Willemijn gebabbeld, maar toen stopte het weer en de truc met de stekker werkte ook niet meerJammer!

Zondag Vandaag is de trouwerij van Beatrice. Maar eerst ga ik naar de kerk. Eigenlijk wilde ik naar de Engelse dienst om 7 uur smorgens. Maar daarna de andere dienst en de bruiloft leek me een beetje veel. Dus heb ik besloten om alleen naar de gewone dienst te gaan. Veel mensen herkennen mij wel en komen even gedag zeggen. We moeten het deze keer zonder muziekinstrumenten doen want die zijn allemaal mee met David en het team, die dit weekend naar Mozambique zijn. Maar geen nood a cappella kan er ook heel goed gezongen worden en ritme klappen hoort er standaard bij. We begonnen de dienst met een discussie: was Abraham fout om zijn neef Lot mee te nemen. Heel interessant hoe dat gaat, maar soms moeilijk te volgen omdat ze af en toe ook in het Chichewa praten. Natuurlijk werd ook naar mening gevraagd. Zo word je er dus wel bij betrokken.
Lovemore, de oudste zoon van David wil mij wel naar de trouwerij brengen, maar dan moet ik eerst nog wel een uurtje wachten. Nou in de zon is dat niet zo erg. Heb ik gelijk even met Jonas, een gehandicapte jongen, kunnen kletsen. Hij vindt het geweldig om me weer te zien en dat is wederzijds.
De bruiloft wordt in een grote tuin gevierd. Er staan een heleboel stoelen klaar onder 2 overkappingen en een rode loper die naar een soort podium leidt, waarop een bankje voor het bruidspaar en 6 stoelen voor de bruidsmeisjes en jongens. Verder een versierde tafel met bruidstaart erop en dat allemaal in de kleuren wit, rood, geel en blauw. Van Shamim krijg ik een stoel toegewezen. Maar ik zit tussen allemaal vreemden en voel me wel een beetje alleen daar, ik heb geen idee wat er gaat gebeuren, dus blijf ik maar netjes zitten. Na een poos komen er 3 versierde witte auto's de tuin in. Eerst komt er een mini bruidspaar, het is Praise God, het zoontje van Shamim, met een ander meisje. Daarna 3 stelletjes, de meisjes in een gele lange jurk en de jongens in het zwart. Daarachter komen dan Daniël en Beatrice al dansend over de rode loper. De echte trouwplechtigheid heeft waarschijnlijk al plaats gevonden, want nu worden alleen maar groepen mensen naar voren geroepen, die onder begeleiding van muziek hun geld kunnen strooien naar het bruidspaar. De mensen willen zoveel mogelijk strooien, dus is er ook een tafel waar je geld kan wisselen in briefjes van 20 of 50. Een soort ceremoniemeester praat alles aan elkaar, dit duurt gewoon een paar uur. Tussendoor word ook ik naar voren geroepen om mijn gift aan het bruidspaar te geven. Hier moeten wel even apart foto's van gemaakt worden. Ik ben om half 5 maar naar huis gegaan, want er gebeurde niets anders en ik had het ontzettend koud, want er stond een flinke koude wind.
Thuisgekomen eerst maar eens een bak warme thee en een bord warm eten...zo daar kom je van bij.
En een beetje bijtijds mijn bed in. Tot ik opeens wakker schrik van de telefoon. Het is Sevanna. Of ik een van de jongens wakker wil maken, want er komt zo iemand aan de poort. Ik had geen idee hoe laat het was, maar het bleek half 12 te zijn. Gelukkig heb ik nog een poos tot de volgende morgen.

PS met mijn rug gaat het veel beter. En dat is wel erg fijn als je op de grond zit met de kinderen en in minibusjes moet klauteren.