Thuis

Woensdagmorgen heb ik mijn koffers ingepakt. Dat was zo gebeurd, wat een verschil, pakken voor de reis of na de reis. Ik heb nog heerlijk in de tuin van de zon kunnen genieten. Ik zou om half 1 opgehaald worden om naar het vliegveld gebracht te worden, dat werd echter 20 minuten later. David en Elizabeth hadden het te druk, maar Wonderful en Caleb hebben mij gebracht. Ik heb hen het restant verf mee gegeven om te gebruiken als de nieuwe lokalen bij de kerk klaar zijn. Bij aankomst op Chileka AirPort was het al best druk ik moest gelijk afscheid nemen en mijn koffers op de band zetten. Ook mijn schoenen moesten uit en op de band. Aan de andere kant kon ik mijn schoenen nergens meer vinden. Wat bleek: ik had ze in een kratje moeten zetten, nu waren ze tussen de rolband terecht gekomen. Gelukkig konden ze er tussenuit gevist worden. Pff ik dacht al op blote voeten het vliegtuig in te moeten.... Er stond al een lange rij mensen te wachten om in te checken. Een stel blanke mensen stond zeker een half uur bij de balie. Ik dacht als dat zo gaat dan heeft ons vliegtuig een flinke vertraging. Maar daarna ging het een stuk sneller. Ik was er in 2 minuten doorheen. De wachtkamer is erg mooi geworden, wat een verbetering met vorig jaar. Ik hoefde ook niet meer zelf mijn koffers aan te wijzen die in het vliegtuig mee moeten. De reis naar Adis Abeba ging goed. Daar aangekomen moest ik 3,5 uur wachten. Ik heb wat rondgelopen en een poos op een stoel gehangen. de ligstoelen waren allemaal bezet. Dat was jammer want ondertussen was het al rond 11.00 savonds. 12.00 uur plaatselijke tijd. Hier bleek dat mijn volgende vlucht een uur vertraging had. Gelukkig waren er nog meer Nederlanders die met deze vlucht mee moesten. Je herkent elkaar toch wel tussen al die mensen. Toen we eindelijk vertrokken was het dus al over middernacht. Om 2.00 snacht zit je dan je diner te eten. Maar dat breekt in ieder geval je vlucht van 6,5 uur.
In Wenen hadden we dus maar een half uurtje om het volgende vliegtuig te halen. We hebben de hele weg gerend. We moesten naar de andere kant van het vliegveld, nog door de douane , paspoortcontrole en nog een stukje met een transferbusje. 1 minuut voor vertrek waren we bij het vliegtuig. De andere Nederlanders moesten nog een boardingpas hebben, maar die had ik gelukkig al. Maar op hen werd ook gewacht. Ik had nog meer Nederlanders gezien, ik weet niet of die het ook gehaald hebben. Zodoende kom ik toch op tijd op Schiphol aan. We moeten wel erg lang op onze koffers wachten. Dit zijn ook de mensen die in Adis Abeba ingestapt zijn. Maar gelukkig komen ze er als laatste toch aan.
Het is een blij weerzien met mijn zus Joke, die al een poosje op mij staat te wachten. Na enig zoekwerk vinden we ook Frits met de auto. En zo kunnen we naar Zoetermeer. Waar ik 1 nachtje zal blijven slapen.
Gelukkig is alles weer goed gegaan. Vrijdagmorgen ben ik naar het Zeeuwse gereden. Daar had ik gelijk een vol programma. Maar ik ben blij en dankbaar dat ik weer veilig op Nederlandse bodem ben. Ik heb een mooie reis gehad. Ik dank de Heer voor deze bijzondere reis, dat alles goed verlopen is, dat ik fijne contacten had met mensen in Malawi en,en, en, en....
Dit is mijn laatste berichtje via deze blog. Ik hoop dat jullie een beetje een idee hebben hoe een en ander verlopen is. Ik dank jullie wel voor het lezen. Het bidden en het meeleven. Als je nog meer wil horen of foto's wil zien kom dan gerust naar me toe. Ik vind het erg fijn om erover te vertellen.

Blessings and greetings vanuit mijn stoel in de tuin. Karina