Onder andere Een dagje vrij

Vandaag heb ik het wandkleed genaaid terwijl de kinderen een test moesten doen. Ze moesten de cijfers van 1-20 overschrijven van het bord. Ze moeten de vormen kennen en in welke kleur die gemaakt zijn. Shamim is druk bezig geweest om voor alle kinderen zo,n blad te schrijven , tekenen en kleuren. Wat gaat dat bij ons dan makkelijk even onder het copieerapparaat.
De boorden zijn trouwens netjes aan de muur bevestigd. Daar kunnen nu alle spulletjes op staan. Ik heb een heleboel dingen nog eens bekeken die ik jaren terug meegebracht heb. Sommige spullen zijn echt aan vervanging toe.

Gelukkig is er nu weer stromend water in huis. Kan ik eindelijk weer eens een bad nemen.
Gisteren een heel gesprek gehad met de nachtwaker. Hij moest erg lachen dat ons land 2 verschillende namen heeft...Nederland en Holland. En eigenlijk is dat ook gek. Terwijl we zo aan het praten waren liep er opeens een rat door de keuken...brrrr daar heb ik het niet zo op.

Ik heb mezelf een vrije dag gegeven op donderdag. Eerst heb ik een beetje uitgeslapen tot 8 uur. Daarna ontbeten in de tuin met 2 kranten om te lezen.
Gisteravond heb ik met Sevanna en haar gezin gegeten. Ze vroeg me wat ik op mijn vrije dag ging doen. Ik wil graag wat meer zien van Blantyre. Zo kom ik met de minibus elke dag langs een meertje. Het leek me leuk leuk om daar omheen te lopen. Dat is mogelijk en ze zou aan mr Harison , de tuinman, vragen of hij met mij mee wil gaan. Tegen een uur of twaalf vertrekken we. Hij zei neem maar wat geld mee, want we hebben een bewaker nodig, want het is daar gevaarlijk. Wow dat had ik niet gedacht. Maar we gaan toch op pad. We komen op het terrein van de watermaatschappij. Daar kom ik er achter dat ik mijn camera vergeten ben. Nou dan bel je ff met Sevanna en die stuurt wel iemand . En jawel Fred kwam mijn camera brengen. Toen moesten we het gebouw binnen, want we moesten wachten op de big boss om te vragen of ik een rondje rond het water mocht lopen. Na een poos wachten konden we op weg met een bewaker. Hij liep met zijn geweer voorop. Je loopt over een paadje langs het meer en dan een stuk langs de spoorlijn tot over de spoorbrug. Toen we daar waren moesten we weer terug. De wandeling duurde ongeveer 20/25 minuten en ik heb niks gevaarlijks gezien. Maar ik hoefde er niet voor te betalen. Toen we terugliepen vroeg mr. Harison of ik nog meer wilde zien, bv het spoorwegstation. Natuurlijk wil ik dat. Dus zijn we daar ook naar toegelopen. Ik wilde net een foto maken van een trein die aankwam toen er een bewaker op ons af kwam en vertelde dat we hier niet mochten lopen. Helaas geen foto van de trein wel van het station. De terugweg heb ik maar voorgesteld om met de minibus te doen, want mr Harison moet ook nog 1 uur en 3 kwartier naar huis lopen.