Mijn eerste reisverslag

Mijn eerste verslag vanuit Malawi.

Ik heb een goede reis gehad. Dus dat is erg meegevallen. In Munchen en Johannesburg volg je gewoon de grote groep en dan zie ja vanzelf waar je wezen moet. In het vliegtuig naar Blantyre was het erg nauw, ook was er geen ruimte meer voor mijn handbagage. Wel had ik weer een plaatsje bij het raam, waar ik nieuwsgierig door naar buiten keek, maar hoe dichter we bij Malawi kwamen hoe dichter de bewolking. Het leek wel een sneeuwlandschap. Rondom Blantyre zijn bergen en daarom durfde de piloot niet te landen; voor onze veiligheid vloog hij door naar Lilongwe ongeveer een half uur verder. Het leverde de piloot een applaus op toen hij hier het vliegtuig ook in dichte bewolking aan de grond zette. We mochten er niet uit. Het vliegtuig werd weer bijgetankt en na 2 uur zijn we weer terug gevlogen. Als we op Blantyre airport landen staan er veel mensen te wachten en te zwaaien. We moeten eerst langs de paspoortcontrole om uit te checken. Ik had op mijn kaartje als bestemming alleen Blantyre gezet. Daar namen ze geen genoegen mee en ik kreeg mijn paspoort niet terug; ik moest een volledig adres hebben. Gelukkig had ik dit op mijn kofferlabel geschreven en kon ik het zo overnemen en miijn paspoort weer in ontvangst nemen.pfffft..in de gang stonden David en Elizabeth en hun kinderen op mij te wachten; ze waren daar de hele tijd gebleven. Ze hadden een groot papier met mijn naam erop zodat ik ze zou herkennen. Na een hartelijk welkom gaan we in 2 auto’s naar huis. Daar aangekomen brengen ze mij naar de meisjesslaapkamer waar een bed voor mij klaarstaat, een welkome plaats na een lange en vermoeiende reis. Na 2 uurtjes rust ga ik eens kijken of ik iemand kan vinden. Ik heb een heel gesprek met Elisabeth en later komt ook David erbij. ’s Avonds eten we om een uur of half 8 met zijn allen in de huiskamer. Elisabeth heeft heerlijk eten klaar gemaakt. Na het eten is het bedtijd.

Na een heerlijke nachtrust is het alweer vroeg dag. Ik hoor om 5 uur al mensen lopen. Zelf sta ik om 6 uur op want om 8 uur gaan we al naar de kerk. Als we aankomen zijn er al mensen in de kerk bezig met Bijbelstudie. Om 9 uur begint de zangdienst. Er komen steeds mensen naar voren die een lied zingen. Ik heb aangegeven dat ik ook wel graag een lied zing dus op een gegeven moment word ik ook naar voren gevraagd. Ik had een mapje met Engelstalige liederen meegenomen. Ook is er een koor wat enkele liederen zingt. Na ongeveer een uur beginnen de spreekbeurten. Er komen verschillende mensen naar voren die iets delen. Er is deze morgen een andere spreker dan pastor David. Maar ook deze prediker spreekt in het Engels en daarna wordt hij vertaald in het Chechewa. Na de preek worden nog enkele liederen gezongen en komen de mensen hun offer naar voren brengen. Het is 12 uur geweest als de dienst klaar is en om 2 uur begint de volgende tot 4 uur. Ik ga met Elisabeth mee naar huis en ga ‘s middags niet naar de kerk.

Thuisgekomen krijg ik de keuken te zien. Ik mag pakken en gebruiken wat ik nodig heb. Samen met Andrew ga ik eten klaar maken: aardappels waar we friet van maken. Dit is voor mij en de 2 jongste kinderen. Het blijkt dat de anderen allemaal vasten op zondag en pas ’s avonds weer eten. Ik voel me beschaamd dat ze zoveel extra doen voor mij. Tijdens het eten klaarmaken oefenen Andrew en ik liederen. Hij kent ze bijna allemaal en het is heel leuk om zo samen te zingen. Volgende week zondag zullen we samen in de kerk zingen.
Na een paar uur komt ook Elisabeth koken in de keuken. Het valt mij op dat alle jongens hier meewerken aan het eten. Het avondeten wordt alleen door de kinderen en mij genuttigd in de keuken. Ik heb David en Elisabeth niet meer gezien.

Maandagmorgen word je vanzelf weer gewekt door alle voetstappen en stemmen in huis. Na het ontbijt ga ik werken op de laptop. Opeens staat Elisabeth aan de deur of ik mee wil naar het landbouwproject, of course I will. Op het project aangekomen laten ze me alles zien. Ik herken het nieuwe geitenverblijf direkt. David verteld dat er 2 van de 3 geiten gestolen zijn. Nu nemen ze de laatste geit s’avonds altijd mee naar binnen. Dit is natuurlijk wel een grote strop. Deze morgen zijn de werkers bezig met de tomatenoogst, een hele mooie zo te zien op de foto. Deze tomaten zijn voor de verkoop.
S’Middags gaan we nog naar de stad maar er is nu geen tijd om naar het internetcafé te gaan.
Op de terugweg pikken we Shyreen op en brengen haar thuis. Jonas , haar gehandicapt zoontje, is erg blij ons te zien. Gloria haar dochter is ziek, we bidden voor haar.

s’ Avonds hebben we bijbelstudie in het huis van de buren. Er is elke dag bijbelstudie van 7 uur tot 8uur op maandag tot en met vrijdag. Als we thuiskomen moeten we nog eten en daarna is het bedtijd

Dit was het voor deze keer.
Ik dank jullie voor alle gebeden voor een goede reis en mijn verblijf hier.

Lieve groeten en shalom

Karina