Huis-tuin-en keukenverhalen

Huis-tuin-en keukenverhalen

Ik wil jullie vertellen hoe een dag er voor mij uit ziet.
S’Morgens sta ik om 6.30 op. Ik ga me ff wassen in de badkamer. Voor alle duidelijkheid
er is alleen koud water. Dan is er meestal al water gekookt voor thee of koffie (had ik uit
Nederland meegenomen). Soms is er wit brood of nog wat rijst van de vorige dag, maar
meestal blijft het alleen bij drinken. Om 7.30 vertrek ik samen met een van de jongens ,
Andrew of Mathew en Mishek is ook een keer mee geweest. We gaan naar de minibus. Deze
rijden af en aan naar Blantyre. Het is een vwbusje waar je soms wel met 16 mensen inzit.
Er is naast de bestuurder iemand die het geld int en de mensen in en uit laat. Grote tassen en
kippen het gaat allemaal mee. Bij de halte waar we uitstappen moeten we nog een kwartiertje
lopen. Als het zo geregend heeft als de laatste dagen dan is het erg blubberig. Het is altijd
druk, overal lopen mensen, zijn er kleine kraampjes of zitten mensen aan de kant van de weg
iets te verkopen zoals pinda’s , suikerriet, gebakken koekjes enz. rond 8.00 arriveren we op
de school. Soms zijn er dan al een paar kinderen. De anderen komen druppelsgewijs binnen
zodat we om 9.00 ongeveer beginnen. Over school heb ik al meer geschreven dus dat doe ik
nu niet. Na de lunch ga ik weg; de kinderen gaan nog door tot een uur of 3 /4.
Elke dag probeer ik wat te plannen. Even wat boodschappen doen in Blantyre, voor alle
duidelijkheid de school staat in Ndirande een soort buitenwijk van Blantyre. Ik heb bv deze
week een slot wezen kopen voor de school, want tot nu toe nam Shameem alle spullen mee
naar huis omdat anders de kans bestaat dat het gestolen wordt.
Vanmiddag (vrijdag 13 augustus 2010) heb ik ook boodschappen gedaan, zodat ik 2 keer kan
koken. Het wordt macaroni en ik kwam spliterwten tegen, dus wordt het een pan snert. De
benodigdheden voor deze maaltijden zijn in de winkel erg duur. De meeste mensen eten wat
het land zelf opbrengt, mais dus, gekookt, geroosterd, gemalen tot meel waar men een dikke
pap van maakt en die als een soort bollen opeet (nsima).
Om een uur of 4/ 4.30 ben ik thuis. Dan is er thee. Hierbij krijg je brood of pinda’s of een
maiskolf. Daarna moet het eten alvast klaar gemaakt worden. Dit is veel werk. Er zijn hier
altijd 10 of meer mensen in huis. Vaak valt ook rond etenstijd de stroom uit en moeten we ons
behelpen met een gaslamp of wat kaarsen. Dit kan zo een paar uur duren en volgens Elisabeth
ook weleens een dag. Koken doen ze op een elektrisch fornuis, maar ook op 2 houtskool
vuurtjes, die ze buiten of in de gang neerzetten. Er wordt vaak 2 groenten klaargemaakt, 1
pan met vlees en nsima of rijst. Van de groenten en het vlees krijgt ieder ongeveer 1 lepel.
De mensen zijn gewoon om met hun rechterhand te eten. Vooraf moet je dus altijd je handen
wassen en nadien ook. David en Elisabeth eten altijd apart op hun kamer. Alle anderen eten in
de keuken. We eten pas na de Bijbelstudie, die van 19.00 tot20.00 duurt. Dus meestal zijn we
pas tegen negenen klaar. Soms is er nog tijd om een spelletje te doen of wat te kletsen.

De plannen voor volgende week zijn om maandag naar Elisabeths ouders te gaan, die op het
platteland wonen. En voor donderdag heb ik een bergbeklimming gepland. Deze 2 dagen zal
ik dan niet naar school gaan. Maar ik merk dat de tijd vliegt en ik alweer over de helft van
deze tijd in Malawi ben. Ik houd jullie van de verdere ervaringen op de hoogte.

Dank jullie wel voor alle medeleven en gebeden.

Shalom Karina