Afscheid

De tijd van afscheid nemen is aangebroken. Maandag ga ik wat later weg omdat ik bij de winkel onderweg siroop en koekjes wil kopen en deze winkel pas om 8 uur open is. Het is ook beter dit onderweg te kopen want dan hoef ik niet zolang met 4 liter te sjouwen plus natuurlijk mijn volle rugzak op mijn rug. Smorgens gewoon de dingen gedaan die we anders ook doen. Smiddags vertelde ik aan Cathreen dat ik allemaal kleine cadeautjes had en een ballon voor ieder. Maar omdat er veel kleine kinderen zijn en er ook erg kleine dingen tussen zaten wilde ik het in overleg met haar doen. Waarschijnlijk heeft ze mij niet echt begrepen want ze borg het netjes op. Wel hebben we lekker limonade gedronken en koekjes gegeten.
Smorgens had ik een telefoontje gekregen van pastor David of ik savonds bij hen thuis kwam eten. Ik beloofde dat ik zelf met de minibus zou komen. Dat was wel een gevlieg om het te halen. Ik wilde na schooltijd eerst naar huis omdat ik nog spulletjes voor de familie had meegenomen. Dus werd het best laat en kwam ik pas om 6 uur aan en dan is het al donker. Ik vond het best knap van mijzelf dat ik het gevonden had, want ik was er dit jaar nog niet geweest.
We hebben fijn zitten praten en daarna heerlijk gegeten. Daar maken ze altijd veel werk van. Toen was het tijd voor de puzzel van 1000 stukjes. Wonderful, de zoon van David had vorig jaar daar namelijk om gevraagd. Ze dachten dat wel even te doen. Terwijl ze al moeite hebben met een puzzel van 20 stukken. Maar we hebben een opzetje gemaakt. Ik heb afgesproken dat ze een foto sturen als hij klaar is....en niet van het deksel!!! Het werd een latertje voor ik thuis was.
De volgende morgen toch weer vroeg op. Nu op weg naar de Alemekezekeschool . Eerst hebben we allemaal spelletjes buiten gedaan, die ze nog kennen van andere jaren. Tot Shamim ineens naar me toekomt. Ze moet weg naar een begrafenis van een aangetrouwde neef. Maar ze zal Beatrice naar school sturen. Na de break hebben we nog wat rekenspelletjes gedaan. En na de lunch, die altijd bestaat uit rijst met een eetlepel groente, beginnen we met het afscheidsfeestje. Limonade en koekjes. De ballonnen worden opgeblazen en voorzien van een lintje. Vervolgens gaan we zingen. Tot groot plezier van de kinderen maak ik een reuze spin met muizetrapjes als poten. Maar als je hem een beetje heen en weer schud is het net of hij echt loopt....ze vinden het prachtig. Ik heb voor de kinderen ook van die roltoetertjes meegenomen, maar die willen ze liever voor de kerst bewaren. Van de juffrouws krijg ik een mooie chitenge, omslagdoek. En ik heb ook kleine cadeautjes voor hen. Als de kinderen allemaal opgehaald zijn, wachten we nog een poos tot Shamim terug komt. Het is wel fijn dat ik nog even afscheid van haar kan nemen. Zodoende ben ik best wel laat thuis. Savonds nog een poosje met Willemijn gesproken via FaceTime , maar op een gegeven moment werkte het niet meer goed.

Woensdagmorgen, mijn dag van vertrek. Eigenlijk wil ik wat uitslapen, maar dat lukt niet echt. Je zit nu toch wel in een ritme om 6 uur wakker te worden. Ik heb een afspraak met Sevanna en Shinghie om met hen te ontbijten. Heerlijk met warme worst en scrumbled eggs.
Dan is het tijd om mijn koffers te pakken. Een werkje wat snel gebeurd is. De rest van de morgen zit ik lekker in de zon in de tuin dit verslagje te schrijven. David en Elizabeth zullen mij ophalen om mij naar het vliegveld te brengen.

Als ik weer op Nederlandse bodem ben zal ik jullie nog 1keer schrijven. Voor nu wil ik jullie bedanken voor alle berichtjes, gebeden en welke vorm van meeleven ook. Ik vond het fijn om van jullie te horen.

Lieve groeten uit een warme tuin in Blantyre, Karina