De eerste schooldagen
Blijf op de hoogte en volg Karina
31 Juli 2015 | Malawi, Blantyre
Maandagmorgen. Zo vandaag ga ik eens kijken hoe het op de Alemekezekeschool is. De minibus stopt dichtbij dus dat is makkelijk. Fijn dat we dat vorig jaar steeds met zijn tweeën hebben gedaan, dan is het nu bekend hoe het werkt. Als ik op school kom is juf Agnes er met een paar kinderen. Ze is blij verrast als ze me ziet en ik ook om haar weer te zien. Je weet het soms niet...leerkrachten kunnen zomaar weg blijven na een vakantie. En dan stapt ook juf Esther binnen met de grote emmer water op haar hoofd. Ze vertellen me dat Shamim later zal komen, want gisteren hadden ze een drukke dag vanwege de weddingshower van zus Beatrice.
De kinderen van standerd 1 en 2 moeten nog enkele toetsen doen, want vrijdag krijgen zij vakantie. Ik kijk mijn ogen weer uit, wat de kinderen moeten doen.... Het niveau is bedroevend laag en dan presteren ze nog erg slecht. Ik heb dan ook verschillende keren de tekst op het bord moeten corrigeren , omdat zelfs de juf het fout doet. Ik heb wel het idee dat juf Agnes aardig bezig is met de peuters/ kleuters. Ik hoop hier nog meer van te zien, maar heb me nu even gericht op de hogere groepen omdat zij al snel stoppen.
Shamim was ook erg blij me weer te zien. Even later wipt Beatrice ook even aan maar die is zo weer vertrokken, veel te druk met haar aanstaande huwelijk komende zondag.
Smiddags wordt er eigenlijk niets meer gedaan. De kinderen spelen buiten. Ze hebben zand gevonden en vinden het heerlijk om daar mee te spelen. En als ik zeg dat kinderen zo graag met zand spelen en het ook belangrijk voor hen is, vindt Shamim het ook goed. Ik geef hen een stel speelgoed pannetjes en dan krijgen ze er zelfs water bij....het feest is compleet, dat begrijp je wel.
Het was weer heerlijk om hier te zijn.
De volgende dag ga ik naar de Good Samaritan school. Voor alle zekerheid neem ik de minibus naar Blantyre en vandaar een andere minibus richting de school. Dit kost veel tijd en meer geld. Het liefst zou ik gewoon naar Ndirande gaan en dan verder lopen, maar ik weet niet zeker of ik de weg goed weet. Ik ga vragen of ze mij dat willen leren.
Als ik aankom is alleen juf Edda er. De 'echte' juf , juf Cathreen is ziek. Edda was heel blij toen ze me zag en vroeg gelijk of ik dan les ging geven. Het bleek een moeilijke taak... Lange tijd was Edda buiten bezig om te koken en zat ik met 40 kinderen die ik niet versta, maar die wel elke keer dingen aan mij komen vragen of zeggen. Op een gegeven moment zat er zelfs een klein meisje van 2 midden in de klas te poepen. Help, wat moet je doen als je geen water, papier of iets dergelijks bij de hand hebt...en alle kinderen lopen en spelen door elkaar in diezelfde ruimte. Gelukkig was er wel een soort mop en ik heb zo goed en zo kwaad als het ging de boel opgeruimd en de mop buiten gezet. We hebben ook een hele poos gepuzzeld. Ik gaf 3 puzzelstukjes aan een kind waar ze dan een cijfer mee kunnen maken. De kinderen zijn erg leergierig. En willen steeds meer. Ik vraag me af hoe vaak ze dit doen, want deze puzzeltjes hebben ze al een jaar in bezit, maar ze hadden er nog duidelijk moeite mee. Het was een vermoeiend dagje. Ik hoop dat donderdag Cathreen er weer is, dan loopt toch alles gestroomlijnder.
Woensdag ga ik weer naar de Alemekezekeschool . Juf Agnes en ik geven samen een leuke rekenles. Zij is echt heel lief voor de kinderen maar ook duidelijk. Na de eetpauze gaan de kinderen buiten spelen. Ik heb een strandbal meegenomen. Daarmee hebben we veel lol. Helaas is hij geen lang leven beschoren. Maar de ruimte binnen is te klein om ermee te spelen.
Na het eten wordt er opeens door het raam heen op mijn rug geklopt. Het is David, de pastor van de kerk. Wat een blij weerzien. Ook paster Mswera van Satemwa is erbij. Wat fijn ook om hem weer te zien, hij is namelijk erg ziek geweest dit jaar. Vandaag heeft David geen tijd maar we spreken af om morgen elkaar te ontmoeten en het programma voor mijn tijd in Malawi door te spreken. Dit, omdat David zelf of iemand anders mij naar Satemwa moet rijden. De kinderen zitten allemaal te rusten in een andere klas. Tijd om eens met een paar kinderen apart wat te puzzelen. Ik haal 3 of 4 stukjes uit een puzzel en zij maken hem dan weer. Wat vinden ze het moeilijk, maar ze zijn super enthousiast.
Bij thuiskomst is Sevanna er nog steeds niet. En dus ook geen internet en mijn Nederlandse telefoon werkt niet.
Donderdag Vandaag weer naar de Good Samaritan school. Juf Cathreen is nog steeds ziek. Dat betekent dat we het weer met zijn tweetjes moeten doen en ik alleen, als Edda aan het koken of aan het poetsen is. En het betekent ook dat gisteren op die tijden de kinderen gewoon alleen zijn geweest. Vroeger kookten ze in de klas, maar dat is te gevaarlijk met zoveel kinderen. Want zei ik de vorige keer dat er 40 kinderen waren, bij navraag blijkt dat er 64 kinderen zijn. Ik heb hier ook een heel gesprek met David over gehad. Van overheidswege mag dit ook niet. Ze zijn nu bezig om 2 nieuwe klassen erbij te bouwen met daarbij 6 toiletten die door kunnen spoelen. Dat is een mooie ontwikkeling.
Gelukkig verging het mij een stuk beter dan de eerste keer. We hebben gespeeld , rekenen gedaan , wat geschreven en liedjes gezongen. Een meisje was ziek, volgens mij had ze hoge koorts, ze lag maar wat op de grond en op een gegeven moment heeft ze zelfs overgegeven. Toch is ze de hele tijd op school gebleven. Ze heeft een poosje bij mij op schoot gezeten, dan hoefde ze tenminste niet te huilen. Ook is er een jongetje dat niet zelfstandig kan lopen. Hij vindt het ook heerlijk om even bij je te zitten.
Vandaag had Edda mij beloofd om met me mee te lopen naar Ndirande, zodat ik maar 1 minibus nodig heb. Het is best een fikse wandeling maar het lijkt me wel beter. Ik hoop dat ik de weg volgende week weer kan vinden.
Toen ik thuis kwam vertelden de jongens dat Sevanna er weer was en dat ze vanavond ook nog weer even zou komen. En jawel tijdens mijn maaltijd stapte ze binnen. Geweldig om elkaar weer te zien. En niet onbelangrijk kon nu ook het internet geregeld worden. Ook dat is heerlijk, even met Willemijn op de Skype . Appjes lezen, je mailberichten en je blog bijhouden. Het werd dus gelijk een drukke avond.
De kinderen van standerd 1 en 2 moeten nog enkele toetsen doen, want vrijdag krijgen zij vakantie. Ik kijk mijn ogen weer uit, wat de kinderen moeten doen.... Het niveau is bedroevend laag en dan presteren ze nog erg slecht. Ik heb dan ook verschillende keren de tekst op het bord moeten corrigeren , omdat zelfs de juf het fout doet. Ik heb wel het idee dat juf Agnes aardig bezig is met de peuters/ kleuters. Ik hoop hier nog meer van te zien, maar heb me nu even gericht op de hogere groepen omdat zij al snel stoppen.
Shamim was ook erg blij me weer te zien. Even later wipt Beatrice ook even aan maar die is zo weer vertrokken, veel te druk met haar aanstaande huwelijk komende zondag.
Smiddags wordt er eigenlijk niets meer gedaan. De kinderen spelen buiten. Ze hebben zand gevonden en vinden het heerlijk om daar mee te spelen. En als ik zeg dat kinderen zo graag met zand spelen en het ook belangrijk voor hen is, vindt Shamim het ook goed. Ik geef hen een stel speelgoed pannetjes en dan krijgen ze er zelfs water bij....het feest is compleet, dat begrijp je wel.
Het was weer heerlijk om hier te zijn.
De volgende dag ga ik naar de Good Samaritan school. Voor alle zekerheid neem ik de minibus naar Blantyre en vandaar een andere minibus richting de school. Dit kost veel tijd en meer geld. Het liefst zou ik gewoon naar Ndirande gaan en dan verder lopen, maar ik weet niet zeker of ik de weg goed weet. Ik ga vragen of ze mij dat willen leren.
Als ik aankom is alleen juf Edda er. De 'echte' juf , juf Cathreen is ziek. Edda was heel blij toen ze me zag en vroeg gelijk of ik dan les ging geven. Het bleek een moeilijke taak... Lange tijd was Edda buiten bezig om te koken en zat ik met 40 kinderen die ik niet versta, maar die wel elke keer dingen aan mij komen vragen of zeggen. Op een gegeven moment zat er zelfs een klein meisje van 2 midden in de klas te poepen. Help, wat moet je doen als je geen water, papier of iets dergelijks bij de hand hebt...en alle kinderen lopen en spelen door elkaar in diezelfde ruimte. Gelukkig was er wel een soort mop en ik heb zo goed en zo kwaad als het ging de boel opgeruimd en de mop buiten gezet. We hebben ook een hele poos gepuzzeld. Ik gaf 3 puzzelstukjes aan een kind waar ze dan een cijfer mee kunnen maken. De kinderen zijn erg leergierig. En willen steeds meer. Ik vraag me af hoe vaak ze dit doen, want deze puzzeltjes hebben ze al een jaar in bezit, maar ze hadden er nog duidelijk moeite mee. Het was een vermoeiend dagje. Ik hoop dat donderdag Cathreen er weer is, dan loopt toch alles gestroomlijnder.
Woensdag ga ik weer naar de Alemekezekeschool . Juf Agnes en ik geven samen een leuke rekenles. Zij is echt heel lief voor de kinderen maar ook duidelijk. Na de eetpauze gaan de kinderen buiten spelen. Ik heb een strandbal meegenomen. Daarmee hebben we veel lol. Helaas is hij geen lang leven beschoren. Maar de ruimte binnen is te klein om ermee te spelen.
Na het eten wordt er opeens door het raam heen op mijn rug geklopt. Het is David, de pastor van de kerk. Wat een blij weerzien. Ook paster Mswera van Satemwa is erbij. Wat fijn ook om hem weer te zien, hij is namelijk erg ziek geweest dit jaar. Vandaag heeft David geen tijd maar we spreken af om morgen elkaar te ontmoeten en het programma voor mijn tijd in Malawi door te spreken. Dit, omdat David zelf of iemand anders mij naar Satemwa moet rijden. De kinderen zitten allemaal te rusten in een andere klas. Tijd om eens met een paar kinderen apart wat te puzzelen. Ik haal 3 of 4 stukjes uit een puzzel en zij maken hem dan weer. Wat vinden ze het moeilijk, maar ze zijn super enthousiast.
Bij thuiskomst is Sevanna er nog steeds niet. En dus ook geen internet en mijn Nederlandse telefoon werkt niet.
Donderdag Vandaag weer naar de Good Samaritan school. Juf Cathreen is nog steeds ziek. Dat betekent dat we het weer met zijn tweetjes moeten doen en ik alleen, als Edda aan het koken of aan het poetsen is. En het betekent ook dat gisteren op die tijden de kinderen gewoon alleen zijn geweest. Vroeger kookten ze in de klas, maar dat is te gevaarlijk met zoveel kinderen. Want zei ik de vorige keer dat er 40 kinderen waren, bij navraag blijkt dat er 64 kinderen zijn. Ik heb hier ook een heel gesprek met David over gehad. Van overheidswege mag dit ook niet. Ze zijn nu bezig om 2 nieuwe klassen erbij te bouwen met daarbij 6 toiletten die door kunnen spoelen. Dat is een mooie ontwikkeling.
Gelukkig verging het mij een stuk beter dan de eerste keer. We hebben gespeeld , rekenen gedaan , wat geschreven en liedjes gezongen. Een meisje was ziek, volgens mij had ze hoge koorts, ze lag maar wat op de grond en op een gegeven moment heeft ze zelfs overgegeven. Toch is ze de hele tijd op school gebleven. Ze heeft een poosje bij mij op schoot gezeten, dan hoefde ze tenminste niet te huilen. Ook is er een jongetje dat niet zelfstandig kan lopen. Hij vindt het ook heerlijk om even bij je te zitten.
Vandaag had Edda mij beloofd om met me mee te lopen naar Ndirande, zodat ik maar 1 minibus nodig heb. Het is best een fikse wandeling maar het lijkt me wel beter. Ik hoop dat ik de weg volgende week weer kan vinden.
Toen ik thuis kwam vertelden de jongens dat Sevanna er weer was en dat ze vanavond ook nog weer even zou komen. En jawel tijdens mijn maaltijd stapte ze binnen. Geweldig om elkaar weer te zien. En niet onbelangrijk kon nu ook het internet geregeld worden. Ook dat is heerlijk, even met Willemijn op de Skype . Appjes lezen, je mailberichten en je blog bijhouden. Het werd dus gelijk een drukke avond.
-
31 Juli 2015 - 08:36
Joke:
Zus.
wat een volle en enerverende dagen!
Het zit vol met blijde weerziens. Het is duidelijk waarom jij weer naar Malawi bent gegaan.
Rust goed uit tussendoor en veel succes en plezier!
Liefs. Joke -
31 Juli 2015 - 10:24
Floor En Matty:
O lieve Karina, wat word er toch onverwacht toch weer helemaal op jou gerekend... Is je rug al wat opgeknapt? We bidden voor je meid. Wijsheid, liefs en zegen! Knuffel van Matty -
31 Juli 2015 - 11:28
Corina:
Ha Karina, wat super om te lezen wat jij allemaal meemaakt in je vakantie! Tjonge wat hebben wij het dan goed in ons klasje in Krabbendieke, dan vinden we 38 kleuters veel..
je geniet vast ook volop in het land waar je zo van houdt, heerlijk dat je daar zoveel voor de mensen en kinderen kan betekenen! veel liefs voor jou! -
03 Augustus 2015 - 23:27
Kees Beekman:
Hoi Karina,
Goed om te lezen dat je je draai weer vindt onder omstandigheden die hier ondenkbaar zijn. Hoe houdt je 64 kinderen in bedwang en bezig? Daar moet je voor gestudeerd hebben. Het is een hele prestatie. Leuk dat de juffen enthousiast zijn om je weer te zien en van je te leren. Misschien moet je de volgende keer maar wat langer gaan. Vergeet jezelf niet en geniet ervan.
Kees -
04 Augustus 2015 - 07:34
Ank:
Ha Korina,
ik ben er eens vroeg voor opgestaan om je lange verslag te lezen. dat alleen al vind ik moedig van je om dat zo uitvoerig op te schrijven want dat kost veel tijd en energie.
Ik zou je wel eens aan het werk willen zien. Fijn voor je dat je gelukkig toch steeds bekenden ontmoet, vooral ook om samen iets te doen.
Nou sterkte weer voor de komende tijd en dat je veel mag genieten van de dingen die je doet.
Lieve groet,
Ank -
04 Augustus 2015 - 13:03
Els:
hoi Karin,
gaaf om te lezen dat weer als een vis in het water bent!
vol op geniet en je gaven en talente zo weer kunt gebruiken
SUPER
Geniet er van maar zorg ook goed voor jezelf meid.
hoe gaat het met je rug????????????
met een super warme zeeuwse groet,
Els
-
10 Augustus 2015 - 18:51
Ellen:
Ik ben even stil van je schrijven! Je hebt zo veel te geven maar zo wrinig tijd! Dat lijkt me heel moeilijk!
Liefs
Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
